O rasie Kot Norweski Leśny wywodzi się z Europy Północnej o czym możemy znaleźć wzmianki w miologii skandynawskiej. Prawdopodobnie o nim po raz pierwszy napisał duński duchowny, który w XVI wieku opisywał kota wyglądem przypominającego rysia. Jest to rasa, która powstała bez pomocy człowieka. Ten wymysł samej matki natury swoim wyglądem i charakterem intryguje ludzi od dawna. Rozpoczęto badanie tej rasy i po wielu latach zmagań opracowano standard tych dzikich kotów, które do dnia dzisiejszego można spotkać w norweskich lasach. W 1976 rasa ta została uznana przez FIFe (Federation Internationale Feline) organizację hodowców kotów rasowych. W Polsce pierwsza para pokazała się w 1990 roku w Poznaniu. Tak rozpoczęto hodowlę tych pięknych kotów w Polsce. Koty tej rasy charakteryzują się masywną budową ciała. Są to koty bardzo silne, muskularne o długim zwinnym ciele z masywnym kośćcem. Waga tych kotów średnio waha się w przedziałach od 4-5 kg kotki, a kocura do 6-8 kg. Rozwijają się bardzo wolno. Pełną dojrzałość uzyskują w wieku 4 lat. Budowa ciała jest bardzo charakterystyczna. Zarówno kotki jak i kocury mają mocno wysklepioną klatkę piersiową. Łapy przednie szeroko rozstawione niższe od tylnich co daje wspaniałe umiejętności skoczne. Bardzo umięśnione uda z dużymi łapami, zaokrąglone z charakterystycznymi kitkami między poduszkami. Ta kombinacja budowy tłumaczy ich charakterystyczna bieganie i skakanie różne od znanych nam do tej pory kotów domowych. Koty norweskie leśne kochają przestrzeń gdzie mogą uwolnić swoją dziką naturę, lecz również potrzebują kontaktu z człowiekiem. Bardzo chętnie się bawią (szczególnie w polowania), lubią pieszczoty ale zawsze są czujne – jak pies na swoim terenie. Są bardzo inteligentne i towarzyskie. Potrafią dopominać się o pieszczoty cichym nawoływaniem a lekceważone będą głośno protestować do momentu kiedy znajdzie się dla nich parę minut. Charakterystyczną cechą tej rasy jest bardzo długi puchaty ogon. Zgodnie z opracowanym standardem powinien sięgać do łopatek ale najlepiej jeśli sięga do karku. Koty tej rasy prezentują go dumnie spacerując po mieszkaniu. Norwegi należą do kategorii kotów półdługowłosych. Natura zadbała o to aby w ich naturalnym środowisku nie było im zimno. Futro tych kotów składa się z dwóch części – z podszerstka i włosa okrywowego. Puchowy podszerstek przykryty jest ochronnym włosem okrywowym. Taki układ włosia chroni koty przed zmiennymi warunkami atmosferycznymi. Nie przeszkadzam im deszcz gdyż trudno je zmoczyć, ani mrozy bo to ich naturalne środowisko. Kot w pełnym umundurowaniu ma piękną kryzę, pięknie obrośniętą klatkę piersiową i portki – kocie rajerki. Najlepszą porą dla takiego kota to zima – wtedy jego futro jest w doskonałej kondycji. Taki widok to czysta przyjemnoąć dla każdego człowieka a szczególnie dla hodowcy. Mały lew z dumnie uniesionym puchatym ogonem prężący kocią pierś…wspaniały widok. Oczywiście w okresie letnim zmienia szatę na delikatniejszą i spokojnie może wylegiwać się na słoneczku. Należy jednak pamiętać iż zbyt długi wylegiwanie na słońcu może zaszkodzić naszemu pupilowi. Kolor pod wpływem promieni słonecznych płowieje np. koty czarne zmieniają kolor futra na brązowy co nie wygląda dobrze jeśli planujemy pojechać na wystawę. U Norweskich Kotów Leśnych wszystkie kolory umaszczenia są dopuszczalne z wyłączeniem znaczeń czekoladowych, liliowych, cynamonowych i fown. Dopuszczalna jest również każda ilość białego. Bardzo ciekawa jest również budowa głowy, powinna być trójkątna przy czym wszystkie boki są równej długości. Linie zewnętrzne powinny przebiegać prosto od uszu ku brodzie, która jest u tej rasy mocna. Długi prosty profil bez żadnych załamań zakończony lekko zaokrąglonym czołem. Piękne duże uszy, bardzo szerokie u podstawy spiczastego kształtu dodatkowo ozdobione kitkami na końcach tak jak u rysia oraz kłaczkami sierści wyrastającymi z ucha. Oczy duże, owalne ale osadzone lekko skośnie. Zawsze obserwują co się dzieje w około, a ich spojrzenie jest bardzo czujne. Wszystkie kolory oczu są dozwolone. Osobiście uwielbiam zielone – są takie dzikie… Koty tej rasy są bardzo kochane – przyjaciele do których możesz mówić cały dzień a one odpowiedzą tylko cichym mruknięciem przypominającym nam że zasługują na pieszczoty.
